poniedziałek, 27 lipca 2009

Aniołki weselne, w bieli i gimnastyczka

Weekend minął pod szyldem masy solnej, malowania i szycia. Czyli misz-masz, jak to u mnie bywa. Dziś kolejna porcja aniołów na zamówienie.
Aniołki weselne
aniołki w bieli
i anioł dla gimnastyczki
Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak było, ale od dwóch godzin nie mam w domu ani jednego anioła. Wszystkie wywiozłam do galeryjki Pani Ani. A chciała drugie tyle - jak to Pani Ania:)
Czas brać się do roboty:)

sobota, 25 lipca 2009

Nieprzyjaciel czas

W całym tym codziennym zabieganiu, w tym nieradzeniu sobie z przemijaniem, w tym nierozumieniu, że jak to tak, w tej całej czasoprzestrzeni, która otacza, owija, omamia, szukałam definicji czasu. Znalazłam i zrozumiałam:
"Zjawiska następują w nieodwracalnym porządku od przeszłości, poprzez teraźniejszość ku przyszłości".
Czy Wy żyjecie według Słońca? Noc to noc, dzień to dzień? Pewnie są tacy ludzie. Ale ja ich nie znam, bo nieznany mi ten wymiar. Jak kiedyś/ongiś nazywano cyborgi?
Staram się nie roztrząsać odbicia w lustrze, bo boję się, że mogłabym stać się definicją cyborga.

Dziś zestaw do torebki, który powędrował do właścicielki: kosmetyczka, etui na chusteczki i portfel na dokumenty
i kolejny króliczek
Wszystko na raty, po troszku, pomalutku.
Na zdjęcia czekają aniołki na raty kończone. Na raty bez rozróżniania dni i nocy.
Najdziwniejsze, że nic a nic takie życie mi nie przeszkadza:)
Bo może ja cyborg jestem, może renegat dni i nocy, może performerka czasu...

niedziela, 19 lipca 2009

Zamyślona Czesia

Pogoda troszkę się zepsuła. Ja też...
Kobieta, która spędza czas siedząc na zmianę przy biurku, przy maszynie do szycia i przy stolnicy z masą solną, pojechała na działkę pomóc Mamie uporać się z chwastami. Gdy Kobieta skończyła, poczuła się szczęśliwa, bo pomogła, bo oczy cieszył widok czystych grządek, bo praca fizyczna bosko wymęczyła, a świeże powietrze upiło. Dziś, po dwóch dniach od boskiego wymęczenia, dopadły nieboskie zakwasy. I Kobieta po weekendzie przy maszynie poszła dziś na spacer, by zakwasy rozchodzić. Kiepski pomysł. Kobieta sunęła w żółwim tempie powłócząc kończynami i udając, że wszystko w jak najlepszym porządku, rozglądała się wokół, niby to zachwycona trawką, krzaczkiem, ptaszkami na drzewie i żywopłotem, co to po drodze.
A ludzie dziwnie patrzyli. Dlaczego? Dlatego, że się w deszczową pogodę romantyczna dusza na spacer wybrała?
Nic to, jutro będzie lepiej!
A w weekend narodziła się Czesia.
Sesja znów w ogrodzie balkonowym - tym razem po deszczu.
Niebawem kolejne króliczki, bo Sierotka Moniczka się rozszalała:) Mały stosik wyszedł spod maszyny i czeka na ręczną obróbkę.
Miłego tygodnia Kochani!!!

wtorek, 14 lipca 2009

Horacy i przepis na chlebek

Przedstawiam Horacego.
Z Horacego mniejszy łobuziaczek od Maurycego i Leona. Jest raczej cichutki i nieśmiały, ale nigdy nic nie wiadomo z króliczkami:)
Sesja znowu na balkonie. Mój winobluszcz z dnia na dzień jest coraz bujniejszy. Co wieczór zakręcam kolejne centymetry pędów. Piękny jest.
I jeszcze obiecany przepis na mój ukochany chlebek. Niektóre składniki mogą troszkę zaskoczyć, ale spróbujcie zanim zrezygnujecie z tego niezwykłego smaku.
szklanka (250 ml) ciepłej wody
łyżka cukru
2 łyżki miodu
2 łyżki masła
łyżeczka soli
łyżeczka kawy rozpuszczalnej
półtorej łyżeczki kakao
półtorej łyżeczki suchych drożdży
półtorej szklanki mąki pszennej
3/4 szklanki mąki pszennej razowej
3/4 szklanki mąki żytniej lub gryczanej

Suche i mokre składniki mieszamy oddzielnie. Mokre wlewamy do suchych mieszając łyżką. Gdy już wszystkie składniki będą połączone, wyrabiamy chleb ręcznie 10 minut. Wiele zależy od mąki, więc jeśli ocenicie, że ciasto jest za rzadkie, należy podsypać je mąką pszenną.
Zostawiamy do wyrośnięcia pod ściereczką na pół godziny i wyrabiamy ponownie 10 minut. Wkładamy ciasto do wysmarowanej keksówki i pozwalamy mu urosnąć (około 15-20 minut). Pieczemy w 250 stopniach do zrumienienia.

Jestem ciekawa, czy ktoś z Was również zapała miłością do tego chlebka:)
Wpisałam się w kolejeczkę po cuda szydełkowe na Gulowym blogu

niedziela, 12 lipca 2009

Weekendowo

Weekend się kończy. Troszkę za szybko - ech...
Sobotę spędziłam na przeglądaniu szaf. Zbyt dużo ciuszków w nich zalega. Efekt: 2 pełne worki, zaskakująca przestrzeń i kilka ubrań, które wylądowały w komodzie - miejscu na kawałki materiałów do mojej radosnej twórczości. I jeszcze dwie sukienki z odzysku, czyli wieczorkiem sobotnim przerobione. Słońce mi niestraszne:)
A dziś niewiele zrobiłam. Uszyłam trzy etui na chusteczki (kursik TUTAJ)
Jeden jest już w torebce przyjaciółki, drugi w mojej, trzeci na razie wylądował na półeczce.
Naoglądałam się broszek kwiatowych i pomyślałam, że spróbuję. Nie jest tak piękny, jak kwiaty Cwasi, ale to mój pierwszy, więc sama sobie wybaczam:)
I na koniec ciąg dalszy zamówień - ratownik WOPRu. Trochę chuderlawy, ale powiedzmy, że dopiero zaczyna swoją ratowniczą karierę:) Na pewno z czasem nabierze ciałka, choć chyba nogi nadal pozostaną krzywe...
W domu pachnie chlebem. Piekę go po raz drugi, bo zakochałam się od pierwszego ugryzienia.
Zdjęcie i przepis jutro - musicie spróbować!

sobota, 4 lipca 2009

Lena

Lena powstała kilka dni temu, ale dopiero dziś udało mi się usiąść spokojnie przed komputerem.
Zabiegane tygodnie, późne powroty z pracy, i - co nigdy mi się nie przytrafiało - zasypianie nad książką. Wygląda na to, że przekroczyłam granicę wytrzymałości.
A dziś spokojnie. Nikt nie dzwoni, nikt niczego nie chce. Zamieniłam szpilki na bose stopy i powolutku stąpam po domu delektując się wolnym czasem.
Szczerze mówiąc miałam sto pomysłów na sobotę, ale postawiłam na lenistwo. Muszę powiedzieć, że jest całkiem przyjemne:)
A oto Lena
A tu z przyjaciółmi. Dwóch z nich po niedzieli wyjeżdża do nowego domu.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...